Ik kom uit een nest van woninginrichters. Gevoel voor kleuren en stoffen zit in mijn bloed. Als klein meisje speelde ik in de winkel van mijn ouders. Mijn zusje en ik verstopten ons tussen de rollen kamerbreed tapijt en luisterden stiekem naar de verkoopgesprekken. Van de ruches van de vitrage uit ons gordijnatelier maakten we rokjes voor onze Barbie-poppen. Ik wist zeker, dat ik later het bedrijf van mijn ouders wilde voortzetten. Na mijn MBO-opleiding ging ik werken in de winkel van Jos van den Hurk (mijn vader) en volgde ik de deeltijd-opleiding “Complete woninginrichting”. Twaalf jaar werkten we samen, waarvan ik de laatste 5 jaar mede-eigenaar was.
Het liep anders, dan ik bedacht had. Mijn echtgenoot had ook een bedrijf. Twee bedrijven in één gezin met kleine kinderen vonden we destijds geen goed idee. Mijn ouders en ik verkochten onze zaak en ik werkte een paar jaar bij mijn man op kantoor. Maar ik wilde heel graag weer terug in het vak.Ik solliciteerde bij een meubelzaak en daarna werkte ik nog een paar jaar in een winkel, waar gordijnen en vloerbedekking werden verkocht.
Het waren vooral mijn echtgenoot en mijn oom Hans van den Hurk, die mij aanspoorden om voor mijzelf te beginnen. Zelf geloofde ik er nog niet zo in. Maar voordat ik het wist, had ik een bedrijfsnaam, een logo en een geregistreerd bedrijf bij de belastingdienst. Onder de naam “Anne Wonen” schreef ik mijn bedrijf in mei 2009 jaar in bij de Kamer van Koophandel. Ik fröbelde zelf een website in elkaar en vertelde een aantal mensen in mijn omgeving, wat ik van plan was.
Het eerste half jaar gebeurde er niet zoveel. Ik was er niet klaar voor. Naast mijn part time baan en mijn gezin bleef er niet veel tijd over om energie te steken in een nieuw bedrijf. En ik had faalangst. Ik had weliswaar veel ervaring in de verkoop van raambekleding, vloerbedekking en meubelen, had 2x een eigen huis gebouwd en ik had een afgeronde vakopleiding op interieurgebied. Ervaring genoeg, zou je denken, maar toch…Ik vond het best spannend om helemaal alleen een interieur-adviesbureau beginnen. Ik volgde voor de zekerheid nog maar een cursus “interieurarchitectuur” bij de NTI. Ik slaagde met hoge cijfers. Het diploma was het zetje, dat ik nodig had. Ik kon van start met mijn bedrijf.
Ik plaatste een advertentie en een persbericht in het lokale huis-aan-huis-blad. Warempel, er belden meteen twee potentiële klanten. Die mensen kon ik goed helpen met kleuradviezen en raambekleding. Na een tijdje kreeg ik een klant, die de woonkamer opnieuw wilde indelen. Er moesten tekeningen komen, liefst in 3D. “Help”, zei ik tegen mijn man, “dat kan ik niet!” “Dat kun je wel leren. Het is heel gemakkelijk”, antwoordde hij. En hij installeerde Archicad op mijn computer. Vreselijk, wat een drama! De bankstellen zweefden door de getekende ruimte en ik snapte er weinig van. Mijn klant was geduldig en ik redde het om de opdracht naar tevredenheid te volbrengen.
Na die eerste tekenervaring met de computer, wilde ik leren werken met Sketchup. Dat programma zou gebruiksvriendelijker zijn. In het begin vond ik dat ook niet echt gemakkelijk, maar ik redde me er een stuk beter mee, dan met Archicad. Nog steeds had ik liever opdrachten zonder tekenwerk, want er ging vreselijk veel tijd zitten in dat geëxperimenteer. Gelukkig leer je door te doen. Ik teken nu met gemak ruimtes in 3D. En ik kan ze ook mooi presenteren.
Goed luisteren is de basis. Eigenlijk geldt dat voor iedereen in een adviserende rol. Na het eerste contact met een nieuwe opdrachtgever, bedenk ik wat hij of zij nodig heeft. Dat kan een moodboard of een tekening in 3D zijn. Maar het kan ook zijn, dat we met mondeling advies veel verder komen. Het gaat erom, dat er een oplossing komt voor het probleem. Veel mensen hebben moeite met kiezen. Of ze weten überhaupt niet waar ze moeten beginnen. Ik help ze daarbij.
Ik doe dat om mijn manier. Vanuit mijn ervaring en mijn gevoel. Vakkennis is belangrijk, maar communicatie en inlevingsvermogen zijn nog belangrijker. Daarnaast heb ik respect voor collega’s en vaklieden in de branche. We hebben elkaar nodig. En het is fijn om te sparren met collega’s. Daarom ben ik ook lid van BNS Crisp, de beroepsvereniging voor Nederlandse Stylisten. Je kunt zoveel van elkaar leren! Iedereen heeft een andere achtergrond en expertises. Het is leuk om elkaar te helpen, zodat onze opdrachtgever het beste advies krijgt. Daar gaat het uiteindelijk om.
Een advies van Anne Interieur is een doordacht advies. Mijn opdrachtgever kan daar wat mee. Daar ben ik trots op. Helemaal, als mensen heel blij worden van een interieurplan. Of als ze mij later uitnodigen om te laten zien, hoe mooi het geworden is.
